พอถึงคิวต้องออกไปยืนหน้าชั้น ความรู้สึกตอนนั้นลืมทุกอย่างแม้กระทั่งชื่อเพื่อนที่ออกมาร่วมกิจกรรม โห! ตอนนั้นขายืนแทบจะไม่ไหว (ขาอ่อนล้า) เหมือนคนไม่มีแรง แต่ยังไงเราก็ต้องทำให้ได้ สู้ สู้
หน่วยที่สอนเรื่อง " แมลง" ชั้นอนุบาล 1 (วันที่ 3)
กิจกรรมในแผนมีดังนี้
ขั้นนำ
ครูเล่านิทานเรื่อง “ประโยชน์ของแมลง” ให้เด็กๆฟัง
ขั้นสอน
1. ครูและเด็กๆสนทนาเกี่ยวกับเรื่องราวในนิทานโดยใช้คำถามดังนี้
- เด็กๆคิดว่านิทานเรื่องนี้ควรตั้งชื่อเรื่องว่า อะไร ?
- จากนิทานมีแมลงกี่ชนิด อะไรบ้าง ?
- ผีเสื้อชวนผึ้งน้อยไปทำอะไรกัน เพราะเหตใด?
- นอกจากแมลงในนิทานเรื่องนี้เด็กๆรู้จักแมลงอะไรอีกบ้าง ?
- แมลงที่เด็กๆรู้จักมีประโยชน์อย่างไร ?
2. ให้เด็กเล่นเกม “ฉันเป็นอย่างไร”
ขั้นสรุป
ครูและเด็กๆร่วมกันสรุปว่า ชีวิตของแมลงก็คล้ายกับชีวิตของคนเราที่มีส่วนทำประโยชน์ให้กับโลก
ข้อเสนอแนะของอาจารย์
- จากการสอนไม่เชื่อมโยงเกี่วข้องกับคณิตศาสตร์
- ควรใช้นิทานเป็นสื่อที่จะสอนคณิตศาสตร์กับเด็ก โดยการลำดับเรื่องราวในนิทาน เช่น ระยะเวลาที่ผีเสื้อกับผึ้งไปผสมเกสรกัน ใช้วัน/เวลา เท่าไหร่ในการเดินทาง
- เกม "ฉ้นเป็นอย่างไร" ยากเกินไปสำหรับเด็กอนุบาล 1 เหมาะกับเด็กที่โตกว่านี้
**ข้าพเจ้าขอขอบคุณอาจารย์ที่คอบให้คำปรึกษา แนะนำ และเพื่อนๆทุกคนที่ให้ความร่วมมือ จนทำให้การสอนครั้งนี้สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ถึงแม้ว่าอาจจะมีผิดพลาดบ้างก็ตามแต่**
----------เพิ่มเติม----------
นิทานเรื่อง"ประโยชน์ของแมลง"
ณ ป่ากว้างใหญ่เขียวขจีอันแสนร่มรื่น เจ้าผีเสื้อน้อยบินร่อนทั่วป่า มันบินไปบินมา มันบินเรื่อยๆแล้วพบกับทุ่งดอกไม้มีดอกไม้หลายสีเต็มไปหมดเลย มันก็พบกับผึ้งน้อยอีกตัวหนึ่ง มันถามว่า “เจ้าทำอะไรอยู่เหรอ” “ข้ากำลังผสมเกสรอยู่ มาทำด้วยกันไหมล่ะ ป่าของเราจะได้มีดอกไม้เยอะๆ” ผีเสื้อน้อยตอบ “ฉันดีใจจังเลย ที่มีประโยชน์ต่อป่าของเรา” ผึ้งน้อยพูด “เรายังมีประโยชน์อีกมากนะ” ผีเสื้อน้อยตอบ “แล้วเราสามารถทำอะไรได้อีกล่ะ” ผึ้งน้อยถาม “โห! ประโยชน์ของเราน่ะหรอ ยังช่วยสร้างความอุดมสมบูรณ์ของดินไง และยังมีอีกนะ อีกไม่นานเจ้าจะรู้เอง” ผีเสื้อน้อยพูด ตึก ตึก “เอ๊ะ! นั้นเสียงอะไรนะ” ผึ้งน้อยถามด้วยความสงสัย “เราว่าน่าจะเป็นเสียงของมนุษย์ที่มาล่าสัตว์นะ” ผีเสื้อน้อยตอบ “พวกเขามาจับอะไรเหรอ” ผึ้งน้อยถาม “ก็มาจับแมลงอย่างพวกเราไงล่ะ” ผีเสื้อน้อยตอบ “เขาจับพวกเราไปทำไม” ผึ้งน้อยสงสัย “ก็เพราะว่าแมลงอย่างเราเป็นอาหารของพวกเขาไงล่ะ” “โอ้โห! เรามีประโยชน์เยอะขนาดนี้เลยหรอ” “ใช่แล้ว แต่ตอนนี้เราบินหนีไปก่อนนะ เราไม่อยากเป็นอาหารให้ใคร ขอทำประโยชน์ให้กับป่านี้ดีกว่า” “เดี๋ยวก่อน.รอเราด้วย” ผึ้งน้อยพูดด้วยความเร่งรีบ
จากนั้นมาเหล่าผึ้งและผีเสื้อก็คอยระแวดระวังตัวตลอดเพื่อไม่ให้เป็นอาหารของใคร เจ้าผึ้งน้อยจึงสร้างเหล็กในขึ้นมาเพื่อปกป้องตัวเอง ส่วนเจ้าผีเสื้อก็มีปีกสีสวยไว้คอยพรางตัวให้เข้ากับดอกไม้ เพื่อรอดพ้นจากอันตราย ให้ดำรงอยู่คู่ธรรมชาติต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น